The Weyrichsbruch

- Een bronmoeras in het hoge bos - De bijna 7 ha grote Weyrichsbruch, ook wel hoogveen genoemd, ligt in het Osburgse Hochwald en is een bronmoeras, dat eigendom is van de deelstaat Rheinland-Pfalz. Alle hangende onderhoudswerkzaamheden in het voorjaarsveen worden daarom ook uitgevoerd op instigatie van het verantwoordelijke bosbouwbedrijf Hochwald, dat gevestigd is in Dhronecken. Het Osburger Hochwald ligt in de kernzone van het natuurpark Saar-Hunsrück. Een "kwartierdam" aan de westelijke rand van de Quellmoor, die in 1968/69 voor het eerst werd gebouwd op een lengte van 300 m met sparrenstammen, geeft de bosbezoekers de mogelijkheid om door deze helling te lopen zonder dat ze op de waardevolle biotoop hoeven te lopen. Intussen is deze stuwdam niet alleen onderdeel van de 10 km lange Rösterkopf-wandelroute, maar ook geïntegreerd in de premium-wandelroute "Saar-Hunsrück-Steig". De geschiedenis en ontwikkeling van de Weyrichbruch Dit gebied van het hoge bos is een geologisch deel van het zuidwestelijke Rijnlandse leisteengebergte en kan in zijn ontwikkeling worden toegeschreven aan het geologische tijdperk van het Neder-Devoonse (ongeveer 400 miljoen jaar geleden). De vorming van de hellingmoerassen begon in de periode van de Oudere SubAtlantische Oceaan zo'n 3000 jaar geleden, vastgesteld in de loop van uitgebreide vegetatiestudies. In dit deel van het hoge bos is een gelaagdheid van kwartsietgesteente tot ongeveer 1000 m dik te verwachten, waarin het grondwater zich verzamelt, dat uit de bronnen - vaak trekkende bronnen - met een uitstekende waterkwaliteit ontstaat. Tot de 18e eeuw waren de kwartsietruggen van de Hunsrück nog omgeven door een groot aantal bron- of hellingmoerassen. Om een beter gebruik van deze kleine moerassen te bereiken, werden ze echter gedraineerd door het creëren van uitgebreide slootsystemen en het herbebossen van de moerassen met sparren. De afwateringskanalen, die tussen 1850 en 1870 zijn aangelegd, zijn vandaag de dag nog duidelijk zichtbaar. In de jaren 1935-1938 werd het bestaande slootsysteem opnieuw uitgebreid en tegelijkertijd onderhouden. Het visgraatachtige ontwerp van de afwateringsgoten was bedoeld om bebossing met coniferen mogelijk te maken. De laatst overgebleven oude sparren van de herbebossing in de Weyrichsbruch werden in 1998 verwijderd, zodat ongewenste naaldbomen, die een bedreiging vormden voor de zachte berk, vandaag de dag niet meer bestaan. In de daaropvolgende twee jaar werden ook larikshoutstammen gebruikt om retentiestructuren in de afwateringskanalen te bouwen om zo een vertraagde waterafvoer te bereiken en tegelijkertijd het waterpeil in het groevengebied te verhogen. De functionaliteit van deze sleufsluitingen vereist verdere observatie en onderhoud, evenals aanvulling om een stabiele ontwikkeling van het bronveen te garanderen, dat tot op de dag van vandaag dicht bij zijn natuurlijke staat bewaard is gebleven. Het Hochwald Forestry Office plantte 800 jonge donzige berken in het gebied van de uitgestrekte varens, die een blokkade vormen voor andere plantengemeenschappen. Het hele jaar door toegankelijk - voorzichtigheid is geboden, vooral in de winter, vanwege het gevaar van uitglijden! Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie)