Vanaf de Dronketurm is het uitzicht op het Gemündener Maar in het middelgebergte van de Eifel fantastisch. Omlijst door veel groen, rond en spiegelglad, ligt het vredig in het landschap 150 meter lager, tegen een achtergrond van vulkanische kegels aan de horizon. Ontstaan onder het donderend geraas van een vulkaanuitbarsting, is het nu een oase van rust. En met het uitzicht van bovenaf begrijpt iedereen waarom de plaatselijke dichteres Clara Viebig de Maaren de "ogen van de Eifel" noemde.
De stevig gemetselde uitkijktoren op de Mäuseberg herinnert al meer dan 100 jaar aan de oprichter van de Eifelverein, Adolf Dronke. Een lange tijd, maar slechts een oogwenk in de geschiedenis van het vulkanisme, die tienduizenden jaren heeft geduurd. De Eifelsteig leidt op zijn elfde etappe van het kuuroord Daun naar de Manderscheider kastelen aan de rivier de Lieser direct daar voorbij. Tafels, een schommel en een zintuigenbank nodigen uit om even op adem te komen en te genieten van het uitzicht op het UNESCO Global Geopark Vulkaaneifel.
Het Vulkaanmuseum Eifel in Daun maakt deel uit van het Geopark en geeft zijn bezoekers aan de hand van foto's, modellen en originele gesteenten een eerste indruk van de explosieve kracht van de Eifelvulkanen, die al 10.000 jaar niet meer actief zijn, maar nog lang niet zijn uitgedoofd. Op ongeveer 1,5 kilometer van Daun stuiten de Eifelsteig-wandelaars op het eerste Maar in het district Gemünden en kunnen zij de theorie met de werkelijkheid vergelijken.
Indrukwekkend uitzicht vanaf de Dronketurm op de Mäuseberg, Eifel
Het Gemündener Maar is het kleinste van de beroemde Eifelogen van de Daun-groep, waartoe ook het Weinfelder Maar en het Schalkenmehrener Maar behoren. Alle drie liggen ze naast elkaar alsof ze aan een touwtje zijn geregen. Vanaf het plateau van de Mäuseberg kunt u al een glimp opvangen van het Weinfelder Maar dat diep beneden u ligt. Uw blik blijft onvermijdelijk hangen bij de Sint-Maartenskapel, die wit glanst vanaf de heuvel op de noordelijke oever en zelfs van een afstand een mysterieuze aantrekkingskracht uitoefent.
Blik op het Weinfelder Maar en de witte Sint-Maartenskapel, Eifel
Wandelaars op de Eifelsteig langs de Weinfelder Maar, Eifel
De kerk verloor in de 16e eeuw haar parochie en het dorp Weinfeld aan de pest. Het gelui uit de klokkenstoel van de kapel klinkt soms vaker en soms minder vaak. Elke bezoeker wordt namelijk uitgenodigd om de klokken te luiden als hij daar zin in heeft. Het meer dankt zijn tweede naam "Totenmaar" aan de begraafplaats bij de kerk. Voordat u het pad langs de oever rond het Weinfelder Maar opgaat, passeert u een draaihekje. Het voorkomt dat de Boergeiten ontsnappen, die als succesvolle landschapsverzorgers met een goede eetlust voorkomen dat de Maarhellingen overwoekerd raken.
Niet-schuwe Boergeiten op de Mäuseberg bij het Weinfelder Maar, Eifel
Wandelpauze bij het Maarkreuz met uitzicht op het Schalkenmehrener Maar, Eifel
De Maaren staan onder natuurbescherming. Wandelaars kunnen genieten van tapijten van waterlelies, zeldzame planten en watervogels. In sommige mag u vissen, zwemmen en roeien. Dit geldt ook voor de Schalkenmehrener Maar, die ingebed is in brem en heide tussen vruchtbare velden en in de zomer bevolkt wordt door vele boten en badgasten.
Een echte natuurschat, ontstaan door een explosieve natuurkracht, is zelden zo tastbaar te vinden als bij het Pulvermaar in de Vulkaaneifel: laat je door een deskundige gids meenemen op een wandeling over uitgestrekte, groene weiden en door oerbossen naar de geheimen van de Maaren. Zo kun je de schoonheid ervan ontdekken en de manier van leven van de bewoners van deze boeiende streek van nabij meemaken!
