Op de berguitloper waar de Lahn omheen stroomt, troont het kasteel Weilburg hoog boven de stad uit, omgeven door een weelderige kasteeltuin als weids pronkstuk. Het gehele kasteelcomplex is 400 meter lang. Graaf Philipp III en zijn zoon Albrecht von Nassau-Weilburg bouwden in de 16e eeuw het viervleugelige renaissancekasteel, dat de graven van Nassau-Weilburg meer dan 200 jaar lang als hun residentie gebruikten.
In de hoogtijdagen van Weilburg aan het begin van de 18e eeuw gaf graaf Johann Ernst von Nassau-Weilburg zijn bouwmeester Julius Ludwig Rothweil de opdracht om het kasteel in barokke stijl uit te breiden. Daardoor werd het veel comfortabeler voor de bewoners en de bijna 400 medewerkers. De keuken kreeg stromend water en individueel verwarmde kookplaten. Graaf Johann Ernst veroorloofde zichzelf een bad van Schupbach-marmer met warm en koud stromend water, wat zelfs voor kastelen zeer ongebruikelijk was en waarschijnlijk als een verspilling werd beschouwd.
Vandaag de dag valt het kasteel onder de Verwaltung der Staatlichen Schlösser und Gärten Hessen (Beheer van de staatskastelen en -tuinen van Hessen) en is open voor bezoek. Een rondleiding door de kamers wordt een reis door de tijd, door de verschillende tijdperken van het hoofse leven en de adellijke wooncultuur en door de geschiedenis van het huis Weilburg-Nassau. In de zomer vinden de “Weilburger Schlosskonzerte” plaats in het kasteel.
Stenen brug en kasteel Weilburg, Lahndal
De laatste hertog die op kasteel Weilburg woonde was Adolph zu Nassau-Weilburg. Hoewel Wiesbaden sinds 1816 de residentie van het hertogdom Nassau was, verbleef hij samen met zijn vrouw Adelheid Marie von Anhalt-Dessau-Cöthen vaak en graag in kasteel Weilburg. In 1890 werd hij erfgenaam en werd daarmee Groothertog van Luxemburg. Hij stierf in 1905 en is begraven in de familiecrypte in de slotkerk van Weilburg.
Francois Lemaire uit Saarbrücken, die in 1700 tot hoftuinman van Weilburg werd benoemd, is verantwoordelijk voor de speelse renaissancetuin, die in terrassen is aangelegd. Grote open trappen verbinden de verschillende terrassen en smalle grindpaden, een lindeboomgaard en oude, statige bomen maken het gemakkelijk om te begrijpen wat het woord “Lustwandeln” inhoudt.
Met de barokke herinrichting werden de oranjerieën en de door Rothweil ontworpen tuinkamers toegevoegd in de stijl van die tijd. Aan het einde van de 18e eeuw ontstond op de steile helling een opmerkelijk bomenpark, het zogenaamde Gebück, dat als in cascades naar beneden valt.
In het noordelijke deel van het kasteelcomplex kunt u in het voormalige prinsessengebouw en de voormalige stallen inchecken en zich een vorst wanen in de historische kamers van het hotel “Schloss Weilburg”.
De paleistuin van kasteel Weilburg, Lahndal
De binnenplaats van kasteel Weilburg, Lahndal
